Nowy Dyjak.

Marek Dyjak głos absolutnie fenomenalny. Spiżowy, szeroki i ciężki jakby Dzwon Zygmunta miał za patrona. Przy tym ma niepowtarzalną chrypę, ten głos, intrygującą. Coś jakby bulgot siarki piekielnej we młynie do skalnego kruszywa. W dodatku zawsze rozbrzmiewa w temperaturze wrzenia. Idealnie nadaje się do śpiewania piosenek dramatycznych. Oczyszczających w myśl pojęcia „Katharsis” Ten atut już został po wielekroć wykorzystany. Ostatnio nastąpiły pozytywne zmiany w życiu prywatnym Marka Dyjaka. W związku z tym artysta proponuje widowni „Nowego Dyjaka”, który wzbogaci swój wizerunek o piosenki pogodne, przywołujące również dobre strony życia człowieczego. Będzie to nieco kontrastujące przedsięwzięcie z dotychczasowym dorobkiem wokalisty ale z wielką korzyścią dla widzów. Dyjakowi można zaufać, gdyż oprócz talentu do śpiewania i charyzmy ma jeszcze zdolność dobierania odpowiedniego repertuaru, i w tym względzie nigdy się nie pomylił. Otwórzmy się na nowe w Dyjaku, a on odnowi nas swą odnową.

Mateusz Kołakowski – fortepian
Pianista regularnie koncertujący w Stanach Zjednoczonych, wystąpił między innymi w Los Angeles, Nowym Jorku i Chicago. Laureat Nagrody The Most Promising Performer Podczas Jazzowego Konkursu Pianistycznego w Paryżu, Uczestnik Festiwalu Jazzowego w Montreux w Szwajcarii, a także Międzynarodowego Festiwalu Pianistów Jazzowych w Pradze. Od lat koncertujący na stałe z wieloma artystami takimi jak chociażby Kasia Moś.

Leszek Szczerba – saksofony
Krakowski muzyk jazzowy, grający na wszystkich saksofonach oraz klarnecie, legenda polskiej sceny muzycznej od lat grający z największymi artystami takimi jak Grzegorz Turnau, Marek Grechuta czy Andrzej Zaucha.

Alan Wykpisz – kontrabas
Jeden z najmocniej wyróżniających się kontrabasistów młodej polskiej sceny jazzowej. Wszechstronny instrumentalista obdarzony wspaniałym feelingiem i muzykalnością. Jest członkiem najciekawszych projektów, które w przeciągu ostatnich kilku lat pojawiły się w naszym kraju: High Definition Quartet, Vehemence Quartet oraz łączącego jazz z rapem Eskubei i Tomek Nowak Quartet. Laureat takich konkursów jak Jazz Hoeilaart 2011, Bass Copenhagen 2012 czy Jazz Nad Odrą 2015. Koncertował na wielu festiwalach w krajach takich jak Kuwejt, Katar, Hiszpania, USA, Kanada, Belgia, Chiny, Indonezja czy Indie. Koncertował z wieloma artystami jak Janusz Muniak, Randy Brecker, Dave Liebman, Joel Frahm, Adam Pierończyk, Michał Urbaniak, Grzegorz Karnas, Aga Zaryan czy Grzech Piotrowski.

Grzegorz Pałka – perkusja
Perkusista jazzowy wielokrotnie nagradzany na konkursach i festiwalach perkusyjnych oraz jazzowych o znaczeniu zarówno międzynarodowym, jak i krajowym. Swoją wiedzę i umiejętności udoskonalał na lekcjach prowadzonych przez wybitnych instrumentalistów takich jak: Billy Hart, Brian Blade, Marcus Gilmore, Eric Harland, Dennis Mackrel, Kendrick Scott, Billy Drummond, Damion Reid, Ari Hoenig. Koncertujący w Europie, Azji oraz Ameryce Północnej artysta w swoim dorobku artystycznym może pochwalić się współpracą z wieloma wybitnymi muzykami z kraju i nie tylko: Janusz Muniak, Jacek Niedziela-Meira, Piotr Wojtasik, Andy Middletone, Piotr Baron, Jorge Vistel, Dominik Wania, Rafał Sarnecki, Piotr Wyleżoł, Mark Alban Lotz, Kuba Badach, Wojciech Groborz, Szymon Mika, Kuba Stankiewicz.

Album „Konstelacje” to taka łamigłówka, a może układanka?
Może to być odkrywanie, wędrówka, poddanie się emocjom albo wszystko razem.

Pewnie warto wiedzieć, że 23-letnia księgowa Evelyn McHale 1 maja 1947 roku wjechała na 86. piętro Empire State Building, powiesiła na balustradzie swój płaszcz, napisała krótki list i skoczyła… Ciało Evelyn wbiło się w dach limuzyny stojącej pod wieżowcem.

Przypadkowy przechodzień Robert Wiles, student z aparatem niemalże od razu zrobił zdjęcie. Gdy po paru tygodniach fotografia zjawiskowo wyglądającej, martwej kobiety pojawiła się w gazecie Life uznano ją za obraz „najpiękniejszego samobójstwa”. Narzeczony Evelyn, 24-letni Barry Rhodes z którym miała wziąć ślub miesiąc poźniej, przeżył następne 61 lat samotnie…

Pewnie warto zwrócić uwagę na jedno słowo w tytułowym utworze Konstelacje: eon. Eon może oznaczać miliard lat, ale może to też być niezdefiniowany bliżej czas od powstania naszego Wszechświata do jego nieuchronnie nadchodzącej zagłady. Nie powinno nas to jednak martwić – Wszechświatów jest wiele, a George Saunders, którego proza zainspirowała artystkę do napisania piosenki „Kto” twierdzi, że między nimi jest jeszcze Bardo.

W ten album można wejść głębiej, ale można inaczej, tylko na emocji, pokładach własnej wrażliwości i oceanie własnych, indywidualnych skojarzeń – to wszystko jest przecież takie ulotne… Przecież każdy ma swoją rybę, każdy na swój sposób czuje tego chłopca o buzi miękkiej jak kwiat tulipanowca, każdy ma swoją niezgodę i swój własny bunt, każdy szuka swego własnego spokoju i własnej równowagi. Każdego dnia ryba jest inna, chłopiec jest inny, a nasz spokój i równowagę odnajdujemy w czymś innym. Może też nie być kolejnego dnia – tutaj, bo gdzieś na pewno jest.

„Konstelacje”
1. Ku światłu (z udziałem Ireny Santor) – sł. Katarzyna Groniec, muz. Tomasz „Harry” Waldowski/Katarzyna Groniec
2. Ballada o Evelyn McHale – sł. Katarzyna Groniec, muz. Katarzyna Groniec
3. Konstelacje (z udziałem Barbary Wrońskiej) – sł. Katarzyna Groniec, muz. Barbara Wrońska
4. Calm down – sł. Katarzyna Groniec/Piotr Wojtanowski, muz. Piotr Wojtanowski
5. Do domu – sł. Barbara Wrońska, muz. Barbara Wrońska
6. Ratunku! – sł. Katarzyna Groniec, muz. Katarzyna Groniec
7. Nie ma nieba – sł. Katarzyna Groniec, muz. Tomasz „Harry Waldowski”
8. Na pohybel – sł. Katarzyna Groniec, muz. Barbara Wrońska
9. Kto – sł. Katarzyna Groniec, muz. Katarzyna Groniec/Tomasz „Harry” Waldowski
10. Zostaw – sł. Katarzyna Groniec, muz. Tomasz Waldowski
11. Lux – sł. Katarzyna Groniec, muz. Barbara Wrońska

producent muzyczny, miks Tomasz „Harry” Waldowski
master Robert Szydło
grafika Mariusz Mrotek
zdjęcia Alex Lua Kaczkowska
producent Katarzyna Groniec / Adapter
wydawca Warner Music Poland